SENARİST VE DANS 

Senarist sensin. Hikâyeni nasıl istiyorsan öyle yazabilirsin. Senarist sensen, oyuncuda sensin, yönetmende, yapımcıda... Elbette bir anne ve babadan dünyaya geliyoruz. Sonrasında ise aklımızın erdiği noktada hayatımızda beğenmediğimiz veya yolunda gitmeyen her şeyi de sadece kendimiz değiştirebiliriz. Birilerini suçlamayı bırakmalı insan. 

Aslında karşısındakileri suçladığın noktada, sen istediğin için yaşam bu şekilde devam edip gidiyor. Anneyi, babayı tut da eşi, çocukları, kardeşleri vs… şayet suçlamak için yola çıktıysan bunun sonu gelmez. O nedenle bir durup kendine bakmayı bilmeli insan. 

“Eğer mutluluğunuz bir başkasının yaptıklarına bağlıysa, çok ciddi bir sorununuz var demektir.”

              Aldous Huxley

Evet, insan başkalarını suçlamayı bırakmalı; ben neden bunu hak ediyorum, dediğin noktada çünkü sen devreye giriyorsun. Şimdi elimizde bir hamur olduğunu düşünelim. Çünkü hayal ettiğimiz her şeyi bu hamura işleyebilir ve yoğurabiliriz. 

Geçmişten, bugüne kadar hayatında olumsuz veya olumlu olan her ne var ise şimdi bir tarafa bırakalım ve yeni bir sayfa açalım hem de bugün. Ruhumuza ve bedenimize ne iyi gelecek ise kendi hikâyemizi yeniden yazmaya başlayalım. Bu hikâyenin kahramanı olarak yan rollerde bulunmasını istediğimiz insanları da seçmek elbette bizim hakkımız. Ya hikâyeni kendin yazacaksın ya da başkalarının yazdığı hikâyelerde yan rollerde oynamaya devam edeceksin, karar senin. Bunu yaparken de hep suçlayacak birilerini arayıp duracak ve sonunda da bulacaksın. Demek oluyor ki istediğin her ne var ise değiştirecek bir güce de sahipsin. Yeter ki iste… Sen hayatı seversen, hayatta seni sever…

Hikâyeni yazmaya başlamışken bir de müziğin olmalı ve onunla dans etmelisin. Ruhunda bulunan bu müzik, elbette seni eninde, sonunda mutlaka seni dansa kaldırır. Aslında hepimiz kendi oyunumuzu oynarken, farkında olmadan dans ediyoruz. 

Örebro Üniversitesinde 2013 yılında psikologlar, boyun ve sırt ağrısı gibi psikosomatik semptomları, anksiyete, depresyon ve stresli olan bir grup genç üzerinde deney yapmışlar. Gençlerin yarısını haftada iki kere dansa gönderirken, diğer gruptaki kişileri ise rutin çalışmalarına devam ettirmişler. İki yıl sonra dansa katılan öğrencilerde yukarıda semptomlarda çok önemli iyileşme olduğunu, diğer öğrencilerde ise sorunların devam ettiğini görmüşler. Demek oluyor ki müzik ruhun ve bedenin gerçekten en büyük gıdası.  

Pablo Neruda ne demiş; “Ağır ağır ölüyor yolculuğa çıkmayanlar, okumayanlar, müzik dinlemeyenler gönlünde incelik barındırmayanlar.”

Hikâyeler, müzik ve dans eşliğinde;  yaşandıkça, yaşayabildikçe ve yaşatabildikçe özel ve güzeldir…

Sevgi ve Saygılarımla,

Neslihan Kalayci

İndirme linkleri  search apple telefonlar için indirme linki APP STORE UYGULAMA İNDİR  ve google play için indirme linki GOOGLE PLAY UYGULAMA İNDİR indir uygulamayı gökyüzünden haberin olsun. İlkiz tekiz sizinleyiz.

 İNSTAGRAM HESABIMIZI TAKİP EDİN : @GAZTEASTRO