SIR 2

“Hayat tek çizgi üzerinde ilerliyor; biri doğduğumuz tarih bir de ne zaman geleceğini bilmediğimiz ama bir gün gelecek olan ölüm tarihimiz.”

Evett sevgili okurlar sırların 2. Perdesi şimdi açılıyor. Bu sabah yine yeniden, her zaman ki gibi uyanmaya başladığı o an pencerenin önünü koyduğum pirinçleri yemeye gelen karga, kumru, güvercin ve serçelerin cıvıl cıvıl şakıyan sesleri ile uyandım. Evimizin hemen yan tarafında neredeyse 60 yıllık bir çam ağacı var. Üzerinde o kadar güzel kozalakları var ki anlatamam. Her sabah bu seremoni ile uyanmak ise çok büyük bir keyif ve ayrıcalık.

Sonrasında ise Nino’nun o çekingen patileri ile yüzüme dokunmaya çalışması ve tam tepemde Ponyo’nun maviş gözleri eli beni süzerek miyavvv demesi. Annemin ise yatak odasında uyur gibi yapıp benim kalmamı beklemesi… Beklerken de her sabah dışarı çıkmamız için can atması. Çünkü benim yardımın olmadan dışarı çıkması maalesef mümkün değil. Evden çıkarken topladığım çöpler bir elimde, bir elimde doldurduğum su şişelerim ve mamalar ve dışarda beni bekleyen kedi, köpek, karga ve martılarrrr kısacası kocaman bir hayat…

Ve yeni bir güne daha derinden kocaman bir nefes alarak merhaba demek. Ardından Badem Tat’da her zaman ki masamıza oturmak ve karşımda beni doğuran can veren annem ile birlikte yazılarımı yazmaya başlamak. Bu evrendeki en büyük mucize kendimiz olduğu gibi en büyük sırrımız da kendimiz. Hayatta bir hedefimiz olduğu sürece ne yaşlanırız ne de hastalanırız. Her şey senle başlar ve senle biter. Hayatımız iki tarihten ibarettir. Biri doğduğumuz tarih bir de ne zaman geleceğini bilmediğimiz ama bir gün gelecek olan ölüm tarihimiz.

Bu tek çizgi üzerinde hayatımız sınırlanmışken bir de bizler neden hayatlarımıza sınır koyarız? İşte geldik ve bir gün gideceğiz. Sonrasında da nasıl bilirdiniz? Hakkınızı helal ediyor musunuz? İki soru ve ardından gelen cevaplarla gönderecekler bizleri evrenin en bilinmeyen noktasına o nedenle sır şu sevgili okurlar, ilk başta kendimizi sevelim ve saygı duyalım ve ilk başta kendimize nazik davranalım. Bunu başardığımız işte o an her şey ama her şey çorap söküğü gibi gelecek. Bizler rahatlamaya başladığımızda çevremizdeki bulunan her şey de rahatlayacak. Gün içinde aklımıza milyonlarca düşünce gelir ve gider. Bu düşüncelerin bazıları bizi motive eder bazıları ise Motivasyonumuzu düşürür. Önemli olan üzerimizde bulunan sır perdelerini aralarken ne istediğimiz değil midir? Evet bugün kendimize şunları soralım. Ben, bu hayattan ne istiyorum ve bu hayat benden ne istiyor? Gerçekte kim olmak istiyoruz? Neler yapmak istiyoruz? Unutmayalım mı ki bizler mutlu olduğumuz sürece başkalarını da mutlu edebiliriz. Ancak şunu da unutmamak gerekir. Herkesi mutlu edemeyiz. Bunu yapmaya çalışırken kendimiz mutsuz olabiliriz. Bence en büyük sır;

"Kendini bilmek, tüm bilgeliğin başlangıcıdır." 

                                                       Aristoteles

Sevgi ve Saygılarımla,

Neslihan Kalayci