YAŞASIN 8 MART DÜNYA EMEKÇİ KADINLAR GÜNÜ!!!

Dünyayı eşitlik ve iyilik kurtaracak….

Sevgili okurlar, cinsiyetin ve acının,  dili, dini, ırkı olmaz önce birey olmamız gerekiyor. Çocuklarımızı  sevgi ile yoğurarak, empati yapmayı öğreterek büyütmek zamanıdır şimdi. Çünkü analarımız bizleri kız çocuk, erkek çocuk veya farklı bir cinsiyet tercihi yapan çocuk olarak ayırmazlar. Evlatlarını her ne olursa olsun bağırlarına basan koca yürekli ve güçlü kadınlardır. Ben böyle bir ailenin içinde büyüdüğüm ve terbiye aldığım için kendimi her zaman çok şanslı hissettim. 

Dünyanın dört bir yanında savaşlar, doğal afetler ve acılar giderek çoğalırken umutlarımız hep bizlerle birlikte ve olmak zorunda neden mi? Çünkü dünyayı duyarlı, iyi, sorumluluk sahibi, koca yürekli, dürüst ve adaletli insanlar kurtaracak da ondan.

Bugün 8 Mart Dünya emekçi kadınlar günü; Amerika’nın Newyork kentinde 8 Mart 1957 yılında kırk bin dokuma işçisi kadın, ücretlerinin aynı işi yapan erkek çalışanlarla eşit olması ve insani çalışma saatleri için verdikleri haklı mücadele için canlarından olma pahasına direndiler ve de kesin olmayan verilere göre 129 kadın maalesef ki hayatını kaybetti ve binlerce kadın yaralandı. 

Bizlere ise bayrağı teslim eden bu koca yürekli kadınlar sayesinde bugün hala bu mücadele etmeye devam ediyoruz. 

Aslında bu bağlamda cinsiyet ayrımı yapmak istemiyorum. Ancak bir kadın olarak yıllarca erkeklerle aynı işi yapmama rağmen; çalıştığım yıllar boyunca her zaman erkeklerden daha düşük maaş aldım. Hatta erkek patronlarım sadece kadın olmam değil aynı zamanda evli olmadığım ve de çocuklarımın da olmaması nedeni ile daha düşük maaş vermeyi tercih etti. Tabi ki ben de bir yuva kurmayı isterim. Ancak bu zamana kadar gerçekleşmedi. Sonuç olarak baktığınızda ben de kirada oturuyorum, anneme bakıyorum sokakta yaşayan can dostlara bakmaya çalışıyorum vb.

Şimdi şöyle etrafımıza bir beş dakika bakalım. Ne kadar çağdaş görünümlü veya görünmeyen anne var ise hala erkekleri üstün gören kadınlar tarafından yetiştiriliyor. En başta anne ve babaların zihniyetlerinin değişmesi gerekiyor. Şimdi bu tabuları kırma zamanıdır…  

Aslında bu yazıyı kaleme alırken diğer bir taraftan da kendime kızıyorum Çünkü bir taraf oluyorum. 

Toplumda “cinsiyet” dili ayrımı kadar insanları ötekileştiren daha kötü ne olabilir? Kadın, erkek, gay, biseksüel gibi tanımlamalarla bireyleri ayırmak çok tehlikelidir. Çünkü nefret, kin, korku ve hoşnutsuzluk duygularını insanlara dikte etmeye başlarsınız sonucunda ise insanlar kendilerinde hak görerek,  kendi gibi olmayan ve düşünmeyen insanlara zarar vermeye başlar. Önemli olan vicdanlı, merhametli bireyler olabilmektedir.

Çocuk yaşta tecavüze, tacize uğrayan kadın, erkek çocuklar… Sokaklarımızda veya evlerimizde kedi, köpek, at, ördek gibi canlara tecavüz edenler...! Zorla çocuk yaşta evlendirilenler, öldürülenler, aile içinde cinsel ve psikolojik şiddete maruz kalanlar o küçük masum canları şu an yazarken bile elim titriyor. 

Bütün bunların son bulması için cinsiyet ayrımı olmadan birlik olma zamanıdır şimdi. Sesimizi duyurma zamanıdır şimdi… 

Sevgi ve Saygılarımla,

Neslihan Kalayci